3021020797: płatek róży

Lęk przeważnie nas zastaje
W środku nocy.
Ból przeważnie nas zastaje
W pełnym słońcu.
Bóg przeważnie nas zastaje
Przy kieliszku.
Śmierć przeważnie nas zastaje
W wielkiej złości.

Lustra się tłuką od nienawiści.
Pięści się nie chcą już otworzyć.
Nie mamy czym przekupią bogów.
I nie jesteśmy siebie godni.

Uczyń mnie, Panie, płatkiem róży,
Który ktoś zerwie i upuści.
Bo nie pochodzę bardziej z ludzi
Niż z róż kwitnących w wielkiej ciszy.