misja magali

 Bla

Człowiek umiera niewyspany, Potargany, nieuczesany, Ze zlewem pełnym brudnych naczyń, Z szufladą listów niewysłanych, Z listą niezrealizowanych: Podróży, rabatów, przepisów na ciasto… Nieprzygotowany na zgaszenie świateł. To sen tylko, Że masz się dobrze, siostro, Że się uśmiechasz do nas Łagodnie pogodzona Z nastającą ciemnością. To tylko wiatr za oknem Rozmawia ze mną jak z siostrą O dobrym życiu, Które go przygnało Pod moje okno. Ani

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

Bla 

 Bla

 Bla

 Bla

Bla 

 Bla

 Balabla

Obiecałam Ci codziennie wiersz. Ale nie codziennie pada deszcz. Obiecałam nie zostawić Cię. Ale zabłądziłam w lesie, w gąszczu chceń. Że nie spotkałam swego przeznaczenia, Nie wypełniłam pokładanej we mnie wiary, Musisz być, Boże, rozczarowany, Musisz być, Boże, zawiedziony.

Bla 

Bla 

Bla 

Bla 

Bla 

 Bla

Rozwiązłe mam tylko  Serce i język; Precz wszystkie obelgi! Daleko biegną tylko moje myśli- Jak rączość ucieczki. Galopujący mam tylko oddech, Gdy pędzę w mrok, na oślep. La poesia? Raz jest, a raz jej nie ma. Ale to ona mnie trzyma Przy zdrowych zmysłach, W wierze moich ojców, W dłoniach mego Boga, W rozwidleniu świata. Niewiele jej zostało Na końcu języka, Który strzępi moje myśli W drodze do wieczności.

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla