misja magali

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla bla

 Bla

 Bla

Kostropate myśli Popychają żarna świata, Żeby zmielić dzień. Gryząc chleb z tej mąki, Karmię swoje ciało, By oszukać głód. Ostrym nożem nocy Trącam żylne struny, Wbijam gwoździe gwiazd. Szumią galaktyki, Potrzebują uchem Wpaść w świadomość: ślad! Tylko mi się zdaje, Że rozumiem miarę, Którą daje mrok.

 Bla

 Blavbla

Bla 

 Bla

Bla

Blaa

 Bla

Bla

Biorę wapno, A kolana i tak trzeszczą. Oddycham głęboko, A i tak umrę prędko. Liczy się ten dzień, To omijanie czasu I unikanie zdarzeń, Które nie tyle oddala To, co nieuchronne, Ile pozwala zapomnieć o mnie.

 Bla

 Bla

 Bla

 Blac

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

Bla

 Bla

 Blabla

 Bla

 Bla

 Bla