misja magali

 Bla

Bla 

 Bla

Bla 

Bla 

 Bla

Zajmujesz mnie o tyle wszakże, O ile twe brązowe oczy Wpatrując się w mój gniew wytrwale Łagodny płodzą dłoni dotyk. Śmierć już mnie nie pocieszy Ani też sen ukoi zmysły - Odkąd widziałam, jak z tęsknoty Spojrzenie Twoje krok mój śledzi. Można mieć jeszcze trochę czasu?, By z woli niebios się pożegnać, By nie żałować, co zmilczane, Nieuczynione gesty przeżyć. Zrani mnie brak twój aż po grób mój, Zrani cię moje utęsknienie - Ale czułości skarb obfitej Podniesie z martwych nas ku sobie.

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

 Bla

Bla 

 Bla

 Bla

Po co wiedzieć więcej? Skoro ta otchłań, która mnie spowija, Wystarczająco śmiertelne ma przeznaczenie, Wystarczająco mocno mnie trzyma. Prawdziwy świat spowija mgła; Uniesie się, gdy zasnę ja.

 Bla

Jestem małym jeziorem, Któremu brak miłości. Zawiodłam wiele łodzi Na jeżące się skały. Nie prowadzę nikogo Na otwarte wody - Brak mi wolności, Którą mają oceany.