misja magali

 Blaczbla

 Bla bla

 Bla bla

 Blablabla

 Blablandia

 Blabla

 Blablank

Blablask

 Bla Bla 

 Bla Bla 

 Blablabla

 Bla bla

 Bla Bla Bla 

 Bla lol

 Bkablabka

Bla Bla Bla Bla 

Bla

 Bla Bla bla

nowe bla

 Bla bla

 Bla Bla bella

Aniołowie  Mają twarze z porcelany, Szklane oczy, Mają szklane oczy. Mają złote włosy, Mają włosy złote. Mają dłonie atłasowe, I bielone wapnem chaty, Mają ślady sandałowe: Jak anioły! A poeci Nie są aniołami, Nieporcelanowe twarze Zalewają łzami. Mają ręce brudne ziemią I matowy włos na głowie... Tylko w szklanych oczach niebo Poetów łączy z rajem.

Ojcze nasz, Któryś Jest drzewem, Święć się liście Twoje, Przyjdź kwiecie Twoje, Bądź korona Twoja Jako w powietrzu, Tak i w nas samych, W snach naszych. Szumu mojego powszedniego Daj mi dzisiaj. I wypuść do nas swe konary, Jako i zwykle czynią drzewa, I nie zaprowadź nas w moczary, Ale nas cieniem wyzwól Od piekła w przestrzeni.

Czy wiesz, że wiatr Porwał wszystkie moje listy Do ciebie? Nie mam dla ciebie nic. Nic po tej stronie. Puste dłonie  Mogą być domem Tylko aniołom. Nie tobie. Stosunkowo maleńkie masz dłonie  Jak na człowieka, Który chciał, bym go kochała. Nie urodziłeś się jeszcze chyba. To dlatego cię nie spotkałam.

Odmawiaj pacierze w ciemności, Jak zdobyte bitewne, krwawiące  Rany, których nie może wygoić  Nic po tej stronie. Odmawiaj pacierze jak muszle Kładzione kolejno na uszy, By wydłużać pragnienie harmonii, By sterować chaosem. Odmawiaj jak struny Kolejno trącące po nocach Leśnie wyrwanych dębinom, Kasztanom i sowom. Odmawiaj pacierze jak listy Powysyłane bez pisma, Bez drogi i celu, na wieczność. Odmawiaj je zawsze jak świeca.

Pan krąży w ciemności. Jeśli dojrzy światło, Spłynie  Na modlących się  Ojczyzną.

Mój cień  Zawleczony światłem, Rzucony o ścianę, Zderzył się z modlitwą O to, by wygrała jasność. Płomienie krocza legionem Przed siebie, Za słońcem. Pożary najbardziej płonące  Są w nas Samych.

Kroczy świt Malowany motylem, Przywleczony jaskółką, Która nie ma domu. Jeden z tych świtów  Wypędzonych z raju, By śledził człowieka. Szuka nas. Pogrąży nas w sobie Lub zdołamy  Wyrwać się światłu. Smutek w wyborze.