3305111001: i nie zatonąć

Każdego dnia potrzebuję więcej czasu,
By dojść do siebie
I coś przezwyciężyć:
By nie potłuc wszystkich luster,
By nie uciec,
By nie usiąść na środku morza
I nie zatonąć,
By nie pokaleczyć swoich dłoni,
Swojej twarzy,
By nie zniszczyć swoich ust,
Nie spalić włosów,
Nie rozerwać piersi.
A kiedy osiągam równowagę,
Wiem, że już nie jestem mną,
I tęsknię
Do tego szaleństwa,
Do rozdartej duszy mojej,
Kiedy wiem, że żyję,
Chociaż to życie
Nie ma żadnego sensu.
Każdego dnia potrzebuję
Mnóstwa czasu,
By nie budować grobu.
A z końcem dnia i tak
Sadzę kwiaty
Na mogiłach moich myśli
I starannie podlewam łzami.
Boję się,
Że istnieje
Coś jeszcze poza cmentarzem
I że właśnie z tego jesteśmy sądzeni.